کدام نویسنده مرثیهای برای یک راهبه را آشغال خواند؟
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۹۴۸۸
دنیس مینا - Denise Mina نویسنده سهگانه گارنتیل - Garnethill series در گفت و گو با روزنامه گاردین، از این اثر به عنوان کتابی نام میبرد که دیگر نتوانسته آن را بخواند.
او در توصیف این کتاب میگوید: از من نپرس، این آشغال است.
مرثیهای برای یک راهبه - Requiem for a Nun نخستین بار در سال ۱۹۵۱ منتشر شد؛ این اثر داستانی مانند بعضی دیگر از روایتگریهای تجربی فاکنر هم به صورت رمان نوشته شده و هم بخشهای نمایشی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این کتاب مرجع جمله معروفی از فاکنر است: «گذشته هرگز نمرده است، حتی نگذشته است. » باراک اوباما در یکی از سخنرانیهایش این جمله را به کار برد و همچنین در فیلم «نیمهشب در پاریس» این جمله نقل میشود.
این کتاب در ادامه رمان «حریم» از همین نویسنده و در واقع هشتسال پس از حوادث آن شروع میشود. داستان کتاب مانند آثار دیگری از فاکنر در منطقه ساختگی یوکنا پاتافا و جکسون و رودخانه میسیسیپی رخ میدهد.
مینا در گفت و گو با گاردین همچنین میگوید کتاب صد سال تنهایی - One Hundred Years of Solitude گابریل گارسیا مارکز زندگی نوجوانی او را تغییر داده است. او این گونه توضیح میدهد: ۱۹ ساله بودم که کتاب صد سال تنهایی گابریل گارسیا مارکز را خواندم. با خواندن آن کتاب، واقعاً در زمان و مکان سفر کردم.
او این کتاب را شگفتانگیز خوانده و افزود: در نهایت احساس کردم که کتابها صرفاً چیزی برای کودکان خوب با آیندههایامیدوارکننده نیست بلکه میتوانند راه فراری نیز باشند.
مینا به داستان دو شهر چارلز دیکنز به عنوان اثری اشاره میکند که باعث شده تا او یک نویسنده شود.
او که در ۱۹ سالگی این کتاب را خوانده گفت: در حال خواندن کتاب داستان دو شهر - A Tale of Two Cities دیکنز در اتاق زیر شیروانی بسیار مرطوب و سرد در خانهای محکومشده در بروملی - Bromley، در جنوب شرقی لندن میخواندم. میتوانستم نفسهایم را که جلوی صورتم ظاهر میشود ببینم و صدای کبوترها را در شبها بشنوم. اما قلبم به شدت می تپید چون در جریان انقلاب هم خیابانهای پاریس را میشکافتم و از داربست بالا میرفتم. فکر میکردم شگفتانگیز است که کسی میتواند در طول زمان به انسان دیگری برسد و هر دو را دچار وحشت کند.
۵۵۵۵
کد خبر 1679175منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: ادبیات جهان نویسنده بازار کتاب کتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۹۴۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داستان شغل ۵۰۰ ساله با ۳۳ چشمه مهارت
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:دلاکی را میتوان در فهرست شغلهایی قرار داد که پیشینه چند صد ساله دارد. برخی پژوهشگران بر این باورند که دلاکها از دوره صفویه که حمامهای عمومی یکی پس از دیگری در جغرافیای آن زمان تهران ساخته شد کارشان را شروع کردند و آرامآرام دایره فعالیتشان گستردهتر شد و به خارج از حمامهای عمومی رسید.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نصرالله حدادی، پژوهشگر و تهرانشناس، درباره پیشینه تاریخی دلاکی در تهران میگوید: «پیدایش حمام در ایران سابقه چندهزارساله دارد. ایرانیان باستان به این نتیجه رسیده بودند که پوست بدن انسان بعد از چند روز غشای مرده پیدا میکند و باید از بدن زدوده شود. ساخت حمام در تهران سابقه کمتری دارد و به عصر صفوی برمیگردد؛ کما اینکه حمام خانم یا حمام قبله در همان دوره تاریخی در تهران ساخته شده و شغل دلاکی پدید آمده است. بنابراین، میتوانیم بگوییم دلاکی در تهران حدود ۵۰۰ سال قدمت دارد.»
دلاکها از دوره صفویه تا چند دهه قبل که کسب و کارشان رونق نسبی داشت، افرادی همهفنحریف بودند که علاوه بر مشت و مال، گاهی کار شکستهبندی، کوتاه کردن مو، کشیدن دندان و حجامت را هم انجام میدادند و لابهلای کارشان مردم را از اخبار و وقایع روز هم آگاه میکردند. به عبارتی، دلاکها افرادی بودند که کارشان به تخصص نیاز نداشت و با روشهای کاملاً سنتی در این صنف فعالیت میکردند.
حدادی میگوید: «کتاب «فرهنگواره گرمابه»، نوشته علیرضا لطفی و حسین مسجدی مرجع مناسبی برای پی بردن به سابقه و فوت و فن کار دلاکها در تهران قدیم است. این کتاب از دریچه نگاه سیاحان مشهور اروپایی این شغل را بررسی کرده که خواندن آن خالی از لطف نیست. هانری رنه دالمانی، سیاح معروف فرانسوی، که در دوره حکومت قاجار به تهران آمده بود در بخشی از سفرنامهاش به این نکته اشاره کرده که اصلیترین کار دلاکها، کیسهکشی و مشت و مال بوده اما کارهایی مثل حجامت، زالو انداختن، رگزنی، سرتراشی و ریشتراشی، ختنه نوزادان پسر، مداوای شکستگیها و دررفتگیهای استخوان، دندان کشیدن و جا انداختن ناف را هم که برخی اطبا از انجام آن امتناع میکردند، برعهده میگرفتند.»
شغل دلاکی در انحصار مردان نبوده و زنان دلاک هم در حمامهای زنانه گوش دختران را سوراخ میکردند. حدادی معتقد است دلاکها بنا به دلایلی در فرهنگ عامه مردم افراد محترمی بودند: «آنطور که سیاحان اروپایی روایت کردهاند، دلاکهای تهرانی مسئولیتهای مهمی از جمله دلالت ازدواج هم داشتهاند که از نگاه عموم مهم جلوه میکرد. آنها بین خودشان زبانی رمزگذاریشده داشتند و دو فرد دلاک، گاهی که میخواستند کسی متوجه گفتوگوهایشان نشود، به زبان مخصوص خودشان صحبت میکردند. این اطلاعاتی است که سیاحان مختلف به ما میدهند و در کتاب فرهنگواره گرمابه به آن اشاره شده است. جیمز موریه، دیپلمات و نویسنده بریتانیایی، در بخش دیگری از همین کتاب به نقل از حاجیبابا، یکی از مشهورترین دلاکهای ایرانی، روایت کرده که در ۳۳ چشمه دلاکی استاد بود که منظور همان ۳۳ عملی است که دلاکها در شهرهای مختلف انجام میدادند و آرامآرام به تهران هم رسیده بود.»
کد خبر 843763 برچسبها تهران قدیم همشهری محله تهران